De zitting

Hi Marcella, hi Joyce!

Een toga, een rechter en een verrassend gesprek op de gang. Het klinkt bijna als het begin van een anekdote, maar helaas… niets is minder waar.

Dit was de setting van een zitting bij de rechtbank in Breda. Het was alweer een tijdje geleden dat ik mijn toga aan mocht. Ditmaal voor een complexe echtscheidingszaak. Het verzoekschrift had ik in mei 2024 ingediend, en nu, bijna een jaar later, was het zover.

Mijn cliënt had zijn ex-echtgenote al een jaar niet gezien. Geen kinderen, geen contact, en het huwelijk eindigde met een briefje op de keukentafel. Hij zag de zitting absoluut niet zitten. Voor beide partijen en voor ons was het dan ook behoorlijk spannend.

Natuurlijk bereiden we onze cliënten zo goed mogelijk voor. We vertellen wat ze kunnen verwachten én dat er altijd een verrassingselement kan zijn. Soms wisselt de rechter last minute, je weet nooit helemaal hoe de wederpartij zich opstelt (zeker als iemand écht met tegenzin komt en zelfs verplicht wordt) en welke stijl de rechter hanteert.

Sommige rechters laten advocaten keurig hun pleidooien houden, om en om. Anderen pakken het actiever aan en gaan onderwerp voor onderwerp in gesprek met beide partijen. Zelf geef ik de voorkeur aan de tweede variant. Op juridische punten kunnen wij het woord voeren, maar als het gaat om emoties of persoonlijke beleving, kunnen cliënten dat toch écht het beste zelf doen.

Weten jullie nog? Die rechter in Breda die standaard begon met: “Hoe is het voor u om hier te zitten?” Als je wist dat hij de zaak behandelde, kon je cliënten daar mentaal op voorbereiden. Niet iedereen zit namelijk te wachten op een filosofisch moment in de rechtbank…

De setting is zoals je die kent uit films: advocaten in toga’s, net als de rechter en de griffier. Die laatste noteert alles en maakt daar het zogeheten proces-verbaal van. En dan is er de bode, die de zitting uitroept. Vroeger had hij ook de taak om stukken rond te brengen, maar dat doen we nu zelf.

Ook ditmaal werden beide partijen ‘de gang op gestuurd’ om te onderhandelen. Je zou denken: waarom niet eerder, als je toch al een jaar hebt gewacht? Maar het blijkt dat veel mensen pas in de rechtbank écht bereid zijn om water bij de spreekwoordelijke wijn te doen. Vooral als de rechter een subtiele hint geeft over de mogelijke uitkomst.

Uiteindelijk wist de rechter beide partijen ervan te overtuigen om toch een afsluitend gesprek te voeren. En verrassend genoeg kwamen ze tot een paar afspraken. Soms is daar dus echt een rechtszaal voor nodig.

En de uitspraak? Die volgt niet direct. Meestal duurt het vier tot acht weken voordat de rechterlijke beschikking bij ons op de mat valt. Daarna kan er nog hoger beroep worden ingesteld, mocht iemand het niet eens zijn met de uitspraak.

Tot zover mijn dag in een toga 🙂

Groetjes,
Moniek

Hi Moniek,

Zo ervaren bij dat ook vaak. Voor cliënten is het een bijzondere en vaak spanningsvolle ervaring om zo’n zitting bij te wonen. Je zou denken dat er in een jaar tijd veel had kunnen gebeuren, maar in zulke complexe kwesties is dat lang niet altijd zo eenvoudig. Soms duurt het gewoon even voordat alles op zijn plek valt.

Mooi dat de rechter de geschilpunten bespreekt en onderzoekt of er ruimte is voor overleg. Dit geeft ex-partners echt de kans om hun relatie en huwelijk goed af te sluiten.

Eigenlijk is dit een perfect voorbeeld van het ‘vreemde ogen dwingen’-principe. Hoe vaak leidt een andere invalshoek of de juiste vraag tot een betere uitkomst? Denk maar aan kinderen die opéens bereid zijn wortels te eten wanneer een vreemde ze aanbiedt, terwijl je zelf al wekenlang zonder succes probeert ze enthousiast te maken.

Naast dat we blij zijn dat de Engelse pruiken er niet bij hoorden, zijn we ook blij om te horen dat dit voor jouw cliënten uiteindelijk tot een resultaat heeft geleid. Wie weet heeft deze zitting hen de ruimte gegeven om een nieuw hoofdstuk in hun leven te beginnen. Het blijft bijzonder hoe de juiste aanpak, zelfs in zo’n formele setting als een rechtbank, tot onverwachte maar positieve veranderingen kan leiden.

Een toga, een rechter en een onverwacht gesprek op de gang. Het klinkt als een anekdote, maar dit was de start van een zitting in de rechtbank in Breda.

Groetjes, Marcella en Joyce